ಭಾನುವಾರ, ಮೇ 31, 2015

ನೆನಪಿನಂಗಳದಿಂದ...

ಅದೊಮ್ಮೆ ಸರಿ ತಪ್ಪಿನ ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೇ
ತಿಳಿದಿರದ ಸಮಯ... ಚಿಕ್ಕದೊಂದು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದೆ
(ಕ್ಷಮಿಸಿ, ನನ್ನ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲ)
ಅಪ್ಪ ಹೊಡೆದಿದ್ದ...
ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಅಪ್ಪ "ಕ್ರೂರಿ"ಯಂತೆ ಕಂಡ


ಶಾಲಾ ಜೀವನವೇ ಮುಳ್ಳಿನಂತ ಬದುಕೆಂದು
ನನಗೇ ನಾನೇ ತೀರ್ಮಾನಿಸಿ ಬಿಟ್ಟ ಕಾಲ...
ಇನ್ನೇನಿದೆ..? ಪಲಾಯನವಾದಿಯಾಗಿದ್ದೆ
ಅಪ್ಪ ಹೊಡೆದಿದ್ದ...
ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಅಪ್ಪ "ಒರಟ"ನಂತೆ ಕಂಡ.

ಅದೊಮ್ಮೆ ಭಾಷಣ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ  ಪ್ರಥಮ ಸ್ಥಾನ
ಪಡೆದ ನೆನಪು... ಎಲ್ಲರ ಹೊಗಳಿಕೆಯಿಂದಲೂ
ಉಬ್ಬಿ ಹೋಗಿದ್ದೆ ನಾನು...
ಅಪ್ಪನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಖುಶಿ ಇರಲಿಲ್ಲ
(ಕ್ಷಮಿಸಿ, ನಾ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ)
ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಅಪ್ಪ "ಸಿಡುಕ"ನಂತೆ ಕಂಡ

ಕೊನೆಗೂ... ಪುಸ್ತಕಗಳ ನಡುವಿನ ಬದುಕಿಗೆ
ತಿಲಾಂಜಲಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದೆ... ನನ್ನವರು ಅಂದವರೆಲ್ಲಾ
ಯಾಕೆಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವವರೇ...
ಅಪ್ಪ... ಒಂದು ಮಾತು ಹೇಳಲೂ ಇಲ್ಲ
ಕೇಳಲೂ ಇಲ್ಲ...
ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಅಪ್ಪ "ವಿಚಿತ್ರ"ವಾಗಿ ಕಂಡ

ಅಂತೂ ಬದುಕು ಒಂದು ಹಂತ ತಲುಪಿದೆ...
ಎಲ್ಲಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ..."ನನ್ನ ಬದುಕ ನಾ ರೂಪಿಸಬಲ್ಲೆ"
ಅನ್ನುವ ಚಿಕ್ಕದೊಂದು ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಬೆಳೆದಿದೆ
(ಇಲ್ಲ, ಅಪ್ಪ ಬೆಳೆಸಿದ್ದ ನನಗರಿವಿಲ್ಲದೆ)
ಈಗೆಲ್ಲಾ... ಕ್ರೌರ್ಯವಿಲ್ಲದ, ಒರಟುತನವಿಲ್ಲದ
ಸಿಡುಕಿಲ್ಲದ, ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿರದ ಅಪ್ಪನನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಿರುವೆ
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಆತನ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ನಾ ಜೊತೆಗಾರನೇ...
ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಅಪ್ಪ "ಗೆಳೆಯ"ನಂತೆ ಕಂಡ

ಕಾರಣವಿಷ್ಟೇ...
ತಾಯಿಯ ಸಹನೆಯಲ್ಲಿರೋ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು
ಕಂಡಿದ್ದೆನೇ ಹೊರತು...
ತಂದೆಯ ಸಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿರೋ
ಕಾಳಜಿಯನ್ನಲ್ಲ...

ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:

ಕಾಮೆಂಟ್‌‌ ಪೋಸ್ಟ್‌ ಮಾಡಿ